Twan ArtsMet A View to a Kill leverde Roger Moore zijn zevende en laatste Bond-film af. Achteraf gezien, zo biechtte Moore op in zijn autobiografie Voor Altijd James Bond , had hij deze film niet meer moeten maken. Aan het einde van de opnames van deze veertiende Bond-film was Moore 57 jaar. Hij had zich laten verleiden op deze late leeftijd nog eenmaal het schouderholster van 007 om te doen, maar had daar spijt van. Hij vond zichzelf te oud. Dat was ook de voornaamste kritiek van de recensenten op A View to a Kill. Volgens de pers was het eerder de stuntman die de rol van James Bond vertolkt en Roger Moore als zijn stand-in heeft, en niet andersom.
(Geen) charisma
Maar daarmee doen de recensenten de film én Moore tekort. Want Roger Moore is dan wellicht een dagje ouder, aan charisma heeft hij nog niets verloren. Zo is Moore vooral op zijn best in het samenspel met Patrick Macnee in de rol van Tibbett. De chemie spat van het scherm wanneer je deze heren bij elkaar ziet. Wat niet gek is. Moore en Macnee kenden elkaar al tientallen jaren en werkten in de jaren zestig voor de Britse televisie, waarbij ze elkaar vaak tegen het lijf liepen.
Moore had niet met ieder lid van de cast zo’n prettige band. Hoewel Moore als een ware Britse gentleman in zijn autobiografie beleefd blijft, kan je tussen de regels wel lezen dat hij niet zo gesteld was op Grace Jones. De vurige popzangeres hield er nog wat divagedrag op na en kende een vreemd soort humor waar Moore niet veel mee had. Voor hun bedscène leek het Jones grappig om een enorme dildo mee te nemen. Moore was niet onder de indruk.
Somebody will take care of you.
Oh, you’ll see to that personally, will you?
Cast en cameo
De hoofdcast van A View to a Kill bestond verder uit Oscar winnaar (voor The Deer Hunter) Christopher Walken als de psychopathische Max Zorin, de Amerikaanse actrice Tanya Roberts als Stacey Sutton en Fiona Fullerton als KGB-agente Pola Ivanova. Overigens hadden de producenten voor die laatste rol in eerste instantie een terugkeer van Barbara Bach als Anya Amasova uit The Spy Who Loved Me in gedachten.
De film kent daarnaast enkele bijzondere cameo’s of kleine rollen. Zo is actrice Maud Adams (uit The Man with the Golden Gun en Octopussy) op de achtergrond te spotten tijdens een van de buiten scènes in San Francisco en speelt een jonge Dolph Lundgren de rol van KGB’er Venz. De stem van medeproducent Michael G. Wilson is te horen over de luidspreker in het stadhuis van San Francisco.
Frankrijk en Amerika
A View to a Kill speelt zich grotendeels af in twee kenmerkende metropolen: het Franse Parijs en het Amerikaanse San Francisco. En in beide gevallen bezoekt 007 dé hoofdattracties uit de steden; de Eiffeltoren en de Golden Gate Bridge. En Bond zou Bond niet zijn als zijn bezoek meteen een portie actie met zich meebrengt. In Parijs springt May Day met parachute van de Eiffeltoren af. Twee stuntmannen (B.J. Worth en Don Caldvedt) zouden de stunt uitvoeren. Maar de eerste sprong door Worth was zo goed, dat Caldvedt’s poging niet meer nodig was. Gefrustreerd besloot de stuntman alsnog – en zonder toestemming – van de Eiffeltoren af te springen. Het bracht EON Productions in diskrediet en zorgde voor het ontslag van de stuntman.
De parachutesprong wordt opgevolgd door een doldwaze rit door Parijs. In een Renault 11 die langzaam maar zeker letterlijk en figuurlijk uit elkaar wordt gereden, weet 007 er niet in te slagen May Day te vangen. De stunt werd verzorgd door de legendarische Franse stuntrijder Rémy Julienne en zijn team. Julienne werkt ook mee aan For Your Eyes Only, Octopussy, The Living Daylights, Licence to Kill en GoldenEye.
De tweede helft van de film speelt zich volledig af in San Francisco. De burgemeester van de stad, Dianne Feinstein, was zelf een Bond fan en gaf de producenten dan ook carte blanche bij het filmen in haar stad. Zo mocht het Bond team een brand in scene zetten op het dak van het stadhuis. Als dank besloot producent Broccoli de wereldpremière van A View to a Kill in San Francisco te houden. De climax bovenop de Golden Gate Bridge werd grotendeels op een nagebouwde versie (veilig op de grond) geschoten, hoewel enkele dappere stuntmannen voor een iconisch shot daadwerkelijk de brug beklommen.
Welcome, Sir. I’m Jenny Flex.
Of course you are.
Naast Frankrijk en de VS werden een groot aantal binnen scènes geschoten in de beroemde 007 Stage bij Pinewood Studios. Deze opnames begonnen uiteindelijk later dan gepland vanwege een ernstig ongeluk bij de filmproductie Legend van regisseur Ridley Scott. Een grote brand legde een deel van de 007 Stage in de as. Met man en macht werd er gewerkt om het immense pand weer op te knappen voor de opnames van A View to a Kill. Hierbij werd de naam gewijzigd in de Albert R. Broccoli 007 Stage, Roger Moore was eregast bij de heropening.
Dance into the fire
Het grootste succes dat A View to a Kill heeft gekend, was met haar titelsong. Het gelijknamige nummer werd, samen met componist John Barry, geschreven en uitgebracht door popgroep Duran Duran. Het lied wist een nummer één notering in de VS te behalen, nummer twee in Engeland en nummer drie in Nederland. Halverwege jaren tachtig was het Britse kwartet mateloos populair onder de jeugd. De opkomende muziekzender MTV speelde hierbij een belangrijke rol. Duran Duran nam dan ook een clip op voor A View to a Kill vol knipogen naar de film zelf.
Synopsis
Tijdens een missie in Siberië vindt James Bond 007 het lijk van collega 003. Bij het lijk treft Bond een microchip. Eenmaal terug in Londen ontdekt Q dat de chip afkomstig is van Zorin Industries. Samen met M, Q en Moneypenny bezoekt Bond de Ascot paardenrennen. Daar observeert hij de mysterieuze Max Zorin (eigenaar van Zorin Industries) en zijn nog mysterieuzere handlangster May Day.
Het paard van Zorin heeft zojuist de wedstrijd gewonnen. Collega agent – en paardenkenner – Godfrey Tibbett vermoedt vals spel. Hij brengt Bond in contact met een Franse detective die dit al snel met de dood moet bekopen.
May Day: Wow! What a view!
Max Zorin: To a KILL!
Voor M teken Bond op missie te sturen. Hij gaat undercover als rijke paardenfokker – met Tibbett als zijn butler – naar Frankrijk, waar Zorin in een immens chateau woont. Ze ontdekken dat Zorin met steroïden knoeit en zo de paardenraces wint. Helaas worden Bond en Tibbett ontmaskerd, iets wat laatstgenoemde met de dood moet bekopen.
Zorin trekt naar San Francisco, op de voet gevolgd door Bond. Daar ontmoet hij Stacey Sutton, een jonge vrouw die hij eerder bij het Franse chateau heeft gezien. Samen ontdekken ze dat Zorin met een grootschalige operatie genaamd Main Strike bezig is. Een operatie die de wereldeconomie een verlammende klap zal uitdelen.
Dit artikel is het laatste deel in een serie van zeven waarin we terugblikken op Roger Moore zijn James Bondfilms.
Mocht je de andere delen op je gemak nog eens willen teruglezen, klik dan op de links hieronder.
Jorrit van der Valk
Hayco Volkers
Gosse Drent
1 reactie