Gert WaterinkHet kan nog op het moment van schrijven: iedereen een gezond en vooral normaler nieuwjaar wensen. Bij deze dus. Maar het schrijven zelf valt me zwaar. Wellicht heeft een soort apathie bezit genomen van mijn passies.
In mijn leven is helderheid en duidelijkheid belangrijk. En gedurende 2020 is dit een onmogelijkheid gebleken. Zelfs met mijn oog op de zakelijke kant van de blockbuster-wereld in Corona-tijd en de daarbij behorende James Bond-machine, is niets meer zeker. Niets, helemaal niets.
En dat valt me zwaar. Voor mij, en ik denk ook voor een heleboel filmliefhebbers die zichzelf niet beschouwen als fan, kan ik in Corona-tijd weinig voldoening vinden in het luisteren naar podcasts of het volgen van influencers op Twitter die in rap tempo sommige Bond-films herwaarderen en andere Bond-films bij het grofvuil zetten. Terugblikkend stopte James Bond eigenlijk voor mij in maart 2020.
Hoop voor Barbara en Michael
Dat neemt niet weg dat ik hoopvol ben gebleven in de stewards van de Bond films: de producers Barbara Broccoli & Michael G. Wilson. Mijn hoop was dat zij, in navolging van collega-producers Kathleen Kennedy (frontvrouw van Disney’s Lucasfilm en mede-verantwoordelijk voor de komende heropleving van Star Wars en Indiana Jones), de immer vechtende Christopher Nolan (onder de paraplu van Warner volhardend door blijven produceren van intelligente blockbusters, en zelfs weer Batman), en zelfs Tom Cruise (samen met Paramount keihard werkend aan nieuwe “Mission: Impossible”-films), de film-afdeling van de Bond-franchise in Corona-tijd nieuw energiek elan gingen geven.
Dat ze James Bond keihard en effectief klaar gingen stomen voor een post-Corona-tijdperk. Dat ze, met of zonder Metro Goldwyn Mayer, het heft in eigen handen gingen nemen en gingen beseffen dat het wellicht nú verstandig is om al publiekelijk het castingsproces voor de zevende Bond-acteur te openen, zelfs als No Time To Die nog in première moet gaan.
EON’s Ortodoxie
Niets is minder waar. De Bond-producers lijken stil te zijn. In tegenstelling tot hun evenknieën blijven ze onvermurwbaar en nog steeds pre-Corona-orthodox. De nieuwe werkelijkheid in de filmwereld lijkt bij EON Productions niet in te zinken. In tegendeel. Dat James Bond énkel in de bioscoop gezien kan worden, dat dat de enige juiste beleving is voor het zien van een nieuwe Bond-film, en dat daarbij alle Bond-liefhebbers het meest geholpen zijn, is en blijft nog steeds het enige officiële mantra.
En in de tussentijd blijft EON ook datgene doen waar wijlen “Cubby” Broccoli zo op tegen was, en dat uiteindelijk Harry Saltzman de kop kostte: kostbare tijd verdoen aan het produceren van niet-Bond-gerelateerde projecten die de Bond-filmfranchise niet verder helpen.
Ik erger mij hieraan. Niet omdat ik een ongeduldige fan ben. Dat argument wordt nogal eens aangehaald door die Bond-fans die een stevige schare volgers hebben opgebouwd, of door filmprofessionals die, ondanks alle Corona-tegenslagen, nu nog wél een baan hebben in de filmwereld. Nee, het is omdat ik zie dat de apathie waar ik net over sprak veel wijdverspreider is dan menigeen zich nu realiseert.
En dan heb ik het voornamelijk over de filmliefhebbers die géén fan zijn, die niet bezeten zijn door passie of die zich niet, zoals ik, openlijk en trots een filmnerd noemen. Ik heb het over de 95%, de ‘gewone’ mensen, de toevallige bezoeker, die pre-Corona af en toe de bioscopen bezocht voor plezier en vermaak. We vergeten deze mensen. En de Bond-producers vergeten deze mensen vooral nu.
Hoe het volgens mij zou moeten
Het mantra zou moeten zijn: geef de mensen op de grootst verspreide manier mogelijk vermaak, op een veilige manier. Op een cynische manier ‘bioscoopbeleving’ als enige argument gebruiken om te genieten van een Bond-film, doet afbreuk aan iets veel belangrijkers: de inhoud van een Bond-film. Tuurlijk, ik zie No Time To Die ook liever op het grote witte doek, maar op dit moment gaat het mij alleen nog om de film zelf, de kwaliteit van het product, het filmplot, het acteerwerk, de filmlocaties, het beroemde gunbarrel-intro, de main titles van Daniel Kleinman. En daar kun je nog steeds héél goed getuige van zijn op jouw eigen tv-scherm.
En tuurlijk, EON Productions wilde van No Time To Die wederom een ‘billion dollar blockbuster’ maken. Dat is helemaal begrijpelijk, vooral als je hooguit eens in de vier of vijf jaar een Bond-film produceert, je meer dan andere filmmaatschappijen grof investeert in een Bond-film (in mijn opinie óngezond grof), Bond-films nog een matige ROI-waarde vertegenwoordigen, je vooral focust op die andere melkkoe van de franchise (de merchandising- en sponsoring-tak gericht op oudere mannen) en je Bond dan ook te makkelijk en op een ietwat onverschillige wijze beschouwt als een onverwoestbare vanzelfsprekendheid. Het leek dé beproefde manier voor succes. Dames en heren? Dat is voorbij, in elk geval voor de komende anderhalf jaar.
Toekomstbestendig denken
Op dat moment verwacht je dat EON Productions, met dus Barbara Broccoli en Michael G. Wilson voorop, de focus verlegt en James Bond voor een zo groot en breed mogelijk publiek beschikbaar probeert te maken. Gebrek aan consumentenvertrouwen en algehele apathie zullen nog tot ver in 2022 voorkómen dat bioscopen stevig gevuld raken. En zet dat klassieke box office geldgewin maar uit je hoofd. Zoals ik eerder dit jaar al zei, zijn de huidige vertraagde blockbusters gemerkt als write-offs. Tenet bracht hooguit $ 363 miljoen in het laatje, Wonder Woman 1984 lijkt het zelfs minder te doen; $ 118 miljoen dusver. En nu protectionisme groeit, lijkt men ook in China een beetje klaar met Hollywood.
Toch zijn er ook nog de belangrijker wordende cijfers over streaming-opbrengsten. Helaas worden deze nog niet openlijk gepubliceerd, maar daar kan men wel wat positiever nieuws over berichten. Voor veel filmmaatschappijen is dat, begrijpelijkerwijs, de essentiële crux aan het worden. Er worden heel wat business cases door filmmaatschappijen uitgetest, en dat is ook noodzakelijk. MGM is nu zelfs een sub-channel binnen Amazon Prime Video. Tegelijkertijd lijken ook filmproducers in Corona-tijd actiever dan ooit.
Een persoonlijke oproep
En niet zomaar om streaming voor eeuwig en altijd het nieuwe normaal te laten worden. Nee, ook om filmfranchises in Corona-tijd klaar te stomen voor een post-Corona-tijdperk waar bioscopen weer het nieuwe normaal kunnen worden. Maar dat gaat nú nog niet gebeuren. Ik roep Barbara Broccoli & Michael G. Wilson dan ook op om nu publiekelijk te werken aan nieuwe plannen voor Bond-films, dat ze realisme tonen en inzien dat No Time To Die hoe dan ook verliesgevend zal zijn, en dat ze met goede alternatieve financiële plannen komen zodat er tenminste nog een beetje omzet gegenereerd kan worden.
Ik smeek Barbara Broccoli & Michael G. Wilson om No Time To Die daarom gewoon in april en mei in première laten gaan voor een zo groot mogelijk publiek. Niet omdat wij fans ongeduldig zijn, maar om goodwill te creëren bij het gewone filmvolk en om ons in deze moeilijke tijden te voorzien van een nuttig beetje brood en spelen, net als collega-filmproducers nu doen.
Wonder Woman 1984 en Tenet hebben veel kritiek te verduren gehad, omdat ze huidige business models en zelfs de volksgezondheid zouden schaden. En die kritiek komt vooral van rijke filmbobo’s en veel gevolgde fan-influencers. Maar vergeet niet dat in deze tijden van apathie en zelfs afnemende mentale gezondheid alle niet-fans en ‘minder bezeten’ filmliefhebbers, waar ook steeds meer mensen tussen zitten die het financieel niet zo breed hebben, gedurende deze pandemie tóch nog iets hebben om naar uit te kijken.
En ja, er zit nu een grote tweespalt tussen het verdienmodel van blockbusters enerzijds en het entertainen van een zo groot mogelijk publiek anderzijds, maar moeten wij simpele kijkzielen ons daar nu zorgen om maken?? Ik zie ook andere positieve ontwikkelingen. De verkoop van MGM kan de toekomst van James Bond bijvoorbeeld een handje helpen, door onze spion met meer actie….én productiviteit te injecteren. Nieuwe kopers mogen EON daarom best een spreekwoordelijke schop onder de kont geven.
En beste Barbara en Michael
Ik bedoel het allemaal goed hoor. Denk gewoon een beetje breder en meer lange-termijn. Wees innovatief met de prachtige filmafdeling van het merk James Bond en val niet te snel halsstarrig terug op het pre-Corona verdienmodel. Jullie draaien (voor 50%) aan de knoppen en kunnen de beste koers uitstippelen voor James Bond 007, maar vergeet niet dat Bond wordt gemaakt voor het grootst mogelijke publiek, ook in Corona-tijd, en niet enkel voor een groepje mannen dat dénkt dat uitstel de beste optie is om zoveel mogelijk publiek te genereren (ik geloof daar niets van; ik denk dat dat het merk zelfs schaadt op de lange termijn).
Uiteindelijk zul je dan zien dat James Bond beter door de Corona-crisis komt, misschien niet zoals gehoopt met No Time To Die, maar wel met de 26ste Bond-film, de 27ste Bond-film en alle andere Bond-films die daarop volgen. En de daarbij gekweekte goodwill gaat jullie en de toekomstige eigenaars van MGM tot ongekende hoogten brengen! Nu kan ik de wens echt welgemeend uitspreken: Ik wens jullie, Barbara, Michael en alle filmkijkers wereldwijd, een extreem gezond en veel normaler nieuwjaar toe. Mét een nieuwe Bond-film in het verschiet en hopelijk een heropleving van onze Bond-passie zonder alle Corona-improvisaties!
Gosse Drent
Jasper Hartog
Jorrit van der Valk
Reageren