Filmrecensie: Johnny English Stikes Again

Johnny English is terug! De stuntelige evenknie van James Bond 007 is klaar voor een doldwaas avontuur om de wereld wederom te redden. En uiteraard op geheel eigen wijze. Rowan Atkinson kruipt voor de derde keer in de rol van Mr English, de meest onhandige geheim agent die je ooit hebt gezien. 

Als een medewerker van MI7 rustig van een spelletje geniet op z’n smartphone, beginnen beeldschermen om hem heen alarmerende berichten te tonen. Een mysterieuze groep hackers maakt de identiteiten van alle MI7 agenten in actieve dienst openbaar. Waar hebben we dat eerder gezien? Juist! In de James Bond film Skyfall (2012). En daar stoppen de knipogen naar de James Bond films zeker niet.

Het verhaal

Op een kostschool begint het plot van Johnny English Strikes Again zich te ontvouwen. Daar ontmoeten we English als leraar voor het eerst. Uiteraard kan hij zijn actieve dienst bij MI7 maar moeilijk vergeten. Hij leert zijn studenten in het geheim allerlei spionagetechnieken bij. Aan het einde van zijn les vindt hij een brief. Johnny kan zijn geluk niet op. Hij wordt gevraagd om zich weer bij MI7 te voegen.

Eenmaal terug ontmoet hij natuurlijk weer een aantal oud-agenten. Nadat hij ze met een oude explosieve pen (GoldenEye, 1995) per ongeluk onschadelijk heeft gemaakt, wordt hem gevraagd de groep hackers op te sporen. Dat gaat niet zonder een wapen en een Bough. Een Bough? Waar hebben we die naam eerder gehoord? Het is English’ hulp uit de eerste van de inmiddels drie Johnny English films; een rol die wordt vertolkt door Brits acteur Ben Miller. Het tweetal probeert vanaf dat moment om de oorzaak achter deze kwade hacks te elimineren.

De mimiek en timing van Rowan Atkinson

Rowan Atkinson begon als stand-up comedian. Maar pas écht beroemd werd hij door zijn rol als Mister Bean: het stuntelige buitenaardse wezen dat Engeland onveilig maakte. Die Bean-achtige trekken heeft hij gelukkig niet aan de wilgen gehangen, want ook in Johnny English Strikes Again is veel van het personage van Mister Bean terug te vinden. Atkinson heeft een geweldig gevoel voor timing en ook zijn mimiek liet de zaal flink schateren.

Als English in de film na een ontmoeting met Ophelia (Olga Kurylenko, Camille in Quantum Of Solace, 2008) de slaap niet kan vatten, neemt hij een pilletje in. Maar was het nu de rode of de groene die hij juist niet moest nemen? De verwarring resulteert natuurlijk in een hyperactieve English die de ganse nacht blijft doordansen. En in dat dansen kan Atkinson zich helemaal uitleven.

Alle dansmoves van Mister Bean komen voorbij. Inmiddels heeft Ophelia de opdracht gekregen om English om te brengen. Daar slaagt ze niet in. Johnny ontwijkt het wurgkoord keer op keer. Uiteindelijk slaat hij haar in zijn enthousiasme tegen de grond. Als ze wordt afgevoerd danst English door. Zelfs in de vroege morgen, als de DJ al goed en wel aan het snurken is en de schoonmakers weer bedrijvig worden, blijft English dansen!

Atkinsons timing en mimiek zien we ook terug in scènes op een terras in Zuid-Frankrijk, dat hij, niet geheel verrassend, in lichterlaaie zet. Een hilarische virtual reality-training, die niet helemaal volgens plan verloopt is een klassiek voorbeeld van Atkinson klasse. En nog meer wordt de Bond-fan getrakteerd op dit soort slapstick-momenten. Veel en veel meer. Regisseur (David Kerr) heeft Atkinson zijn talent helemaal uitgemolken.

De connectie met James Bond

Zoals ik eerder al aangaf, zit de film zit boordevol met verwijzingen naar James Bond. Het begon al met de link naar Skyfall. Maar er zijn er meer. Zo rijdt English samen met Bough in een knalrode Aston Martin V8 Vantage (The Living Daylights, 1987), schakelt hij een groep wielrenners in de Franse Alpen uit (GoldenEye), draagt hij samen met Bough een smoking met wit jasje (Spectre uit 2015, Diamonds are Forever, 1971 etc.) en de scènes tijdens de VR-training zijn natuurlijk een kopie van die uit Die Another Day (2002).

Is dat hinderlijk? Nee, integendeel. De absurde interpretaties van James Bond films en het spel van Rowan Atkinson zijn juist de kracht van de film. Zeker als je het origineel naast een English-aanpak legt. 

Conclusie

Het verhaal is flinterdun. Ik kan daar kort over zijn. Zelfs het cliché van een held die alles verprutst, wordt ontslagen. En het in de regen met een niet startende auto/verloren sleutels/kapotte paraplu geconfronteerd worden, wordt niet geschuwd. Uiteraard redt de held uiteindelijk de wereld.

Hou je van Engelse, soms absurde humor? Dan is Johnny English Strikes Again een film die je niet mag missen. Johnny English Strikes Again draait vanaf vandaag in de bioscopen.