Gert WaterinkIn dit artikel over de TOP2018 vinden we twee films van Roger Moore en eentje van Pierce Brosnan. Jamesbond.nl heeft de stemmen geteld en de resultaten liggen klaar! Waarom moesten de volgende films wel of juist niet zo laag/hoog eindigen. Veel leesplezier komende feestdagen met de resultaten van de #JamesBondTOP2018!
De 22e plaats: The World is Not Enough, 1999 (22nd place)
Het is de favoriete film van eindredacteur Jorrit van der Valk. En het moet gezegd worden, voor Pierce Brosnan was deze Bond-film er eentje waarin hij meer zijn gevoelige kant kon laten zien. En met succes. Meerdere keren tijdens de film brengt één belangrijke tegenspeelster Bond aan het twijfelen. Moet 007 nu wel of niet ‘M’s simpele taak opvolgen om bodyguard te spelen? Zal Bond nu wel of niet voor het eerst sinds Tracy Bond volledig de liefde verklaren?
Het zijn deze emotionelere aspecten die goed uit de verf komen, mede dankzij auteur regisseur Michael Apted. Hij weet Bond breekbaarder te maken. Een soortement van voorproefje op het latere Craig-tijdperk zeg maar. Toch is de film op punten ook erg onevenwichtig. Zo speelt Sophie Marceau de sterren van de hemel als de eigenlijke antagonist, maar zet de Amerikaanse actrice Denise Richards een afschuwelijke Bond Baby neer. Op geen enkel moment tijdens de film weet ze te overtuigen. Haar niemendalletjes qua kleding versterken dan ook nog de dommigheid van een karakter met een al even afgrijselijke naam: Christmas.
Zonder deze flaters is de film misschien nog te duiden als Brosnan’s beste Bond-vertolking. Maar, het publiek beslist en zet The World is Not Enough op een 22e plaats met een middelmatige score van 298 punten.
De 21e plaats: Moonraker, 1979 (21st place)
Met Moonraker rondde regisseur Lewis Gilbert zijn “monorail trilogie” af. Net als de vorige films onder zijn regie, You Only Live Twice en The Spy Who Loved Me, is Moonraker een groots opgezet Bond epos. Bond gaat zowaar de ruimte in!
Geïnspireerd door het megasucces van Star Wars besloot Cubby Broccoli in ’79 niet voor For Your Eyes Only (zoals hij had toegezegd aan het einde van The Spy Who Loved Me) maar voor Moonraker te gaan. Cubby benadrukte wel dat Moonraker géén science fiction was, maar science fact. Hij en zijn crew hadden in samenwerking met NASA hun uiterste best gedaan een zo realistisch mogelijk verhaal te verfilmen.
Voor de Bond liefhebbers die opgroeiden met Roger Moore als hun held, was Moonraker een heerlijke avonturenfilm met prachtige special effects, een terugkeer van Richard ‘Jaws’ Kiel en een ijzersterke John Barry soundtrack. Voor de Bond fan uit de jaren zestig was Moonraker net een brug te ver. Dit verklaart de relatieve lage score in de James Bond Top 2018. 325 punten om precies te zijn.
De 20e plaats: The Man With The Golden Gun, 1974 (20th place)
Met The Man With The Golden Gun regisseerde Guy Hamilton zijn laatste Bond-film. En, net als Diamonds Are Forever, leek ook deze Bond-film niet helemaal te weten wat het wilde zijn. Een martial arts film a la Bruce Lee? Een spy-spoof met hoofdrollen voor Clifton James en Hervé Villechaize? Een serieuzere spionage thriller waarin Roger Moore niet schroomt om Andrea Anders in haar gezicht te slaan? Of een film waarin de hoofdrol is weggelegd voor de schurk?
Voor scenarioschrijver Tom Mankiewicz, die absoluut de slapstick-achtige oneliners en dialogen wist toe te voegen, moet dit geen probleem geweest zijn. Hij kon zich als 32-jarige filmstudent destijds helemaal laten gaan. En het moet gezegd worden, het levert bij tijd en wijle wat schatergelach op.
Ondanks de uitstekend gelukte corkscrew met de AMC Hornet, was het wellicht de kleinschalige opzet en de afwezigheid van écht baanbrekende actiescenes die de film uiteindelijk de das om deden. Ook in financieel opzicht was The Man With The Golden Gun niet een klapper. Z’n opvolger, The Spy Who Loved Me, zou uiteindelijk beter in de smaak vallen.
De stand tot dusver
Zeven Bond-films hebben aan jullie onverschrokken, vernietigende oordeel moeten geloven. Tijd om even een stand van zaken op te maken. Wellicht zitten er verrassingen tussen. En het is nooit leuk om alle Bond-films die ons dierbaar zijn ergens in de achterhoede te zien eindigen. Het zal ongetwijfeld iets zeggen over de staat van een Bond-film en of deze ook los van de Bond-stempel goed kan meekomen bij de meer algemene filmliefhebber. De stand tot dusver:
- 26e plaats ● 045 PUNTEN ● 0,23 %: Casino Royale (1967)
- 25e plaats ● 103 PUNTEN ● 0,52 %: Never Say Never Again (1983)
- 24e plaats ● 259 PUNTEN ● 1,31 %: Diamonds Are Forever (1971)
- 23e plaats ● 287 PUNTEN ● 1,46 %: Die Another Day (2002)
- 22e plaats ● 298 PUNTEN ● 1,51 %: The World Is Not Enough (1999)
- 21e plaats ● 325 PUNTEN ● 1,65 %: Moonraker (1979)
- 20e plaats ● 330 PUNTEN ● 1,67 %: The Man With The Golden Gun (1974)
- 19e plaats ● ? ? ?
Vanaf morgen gaan we die vraagtekens verder invullen. Houd de site dus goed in de gaten, óók met Kerst. En blijf vooral verder discussiëren. Hieronder is genoeg gelegenheid om een lieve, of pinnige reactie achter te laten. Niets is ons vreemd.
Jorrit van der Valk
Hayco Volkers
Gosse Drent
Tot nu toe komt mijn oordeel aardig overeen met dat van het grote publiek.
Hoewel The Man With The Golden Gun nog wel lager mag eindigen. Voor Christopher Lee had er warempel toch wel een betere rol geschreven kunnen worden.
Met Renard heeft de The World is Not Enough een interessant gecaste schurk, alleen gedoe met olie interesseert de gemiddelde burger niet zo, denk ik.
Derek Meddings (Thunderbirds!) zette met zijn visuele effecten in Moonraker de effect-jongens van Star Wars behoorlijk in hun hemd. Ik zie mezelf nog zitten in de bioscoop met dat gigantische ruimtegevecht in Moonraker voor mijn neus op het grote scherm. Niet lang daarvoor ontplofte Hollywood nog door wat Stars Wars op dit gebied had gebracht. Wat Lucas miljoenen kostte deed Meddings op old school wijze op een koopje. Maar het verhaal van Moonraker was voor Bond behalve ‘een brug’ ook een planeet te ver.
De mooie Bond girls in Moonraker en The World is Not Enough (waarvan een enkeling inderdaad om de verkeerde kwaliteiten gecast) kunnen de lage scores blijkbaar ook niet opbeuren. Gelukkig is de redactie scheutig met foto’s van de dames. Op naar de volgende ronde.
Ben ik nu de enige die vind dat Renard in The World Is Not Enough, gespeeld door de Schotse acteur Robert Carlyle, op Poetin lijkt?
ik denk het wel Gerard. Als de acteur in die filmperiode echt een KGB had gespeeld dan was de link snel gelegd
Volgens een uitgebreide beschrijving van zijn karakter in The World is Not Enough was hij in het verhaal ex KGB en huurmoordenaar.
Zet de foto’s van beide heren maar eens naast elkaar. Ik vind het aardig treffend. Hij heeft hoe dan ook een behoorlijk Russische kop! Wel de foto’s van Robert Carlyle uit 1999 bekijken. Trefwoord ‘Renard’.